Het is de meest beroerde periode van het jaar! Daarmee bedoel ik niet de herfst, die is mooi met alle kleuren en fantastisch weer om een prachtige stevige hike te maken. Ik doel ook niet op de winter, met prachtige sneeuw en alle magnifieke sneeuwsporten die je daarbij kunt verzinnen. Nee, ik bedoel die tussenperiode tussen herfst en winter. Die periode van saai grijs met deprimerend grijs. Ik heb het zwaar in dit vagevuur van de seizoenen, die halfbakken periode tussen echte jaargetijde in.
Ik staar naar buiten en zie de steeds donker wordende grijze lucht, de druppels die venijnig tegen het raam slaan. Met mijn handen ondersteun ik mijn hoofd en zie vanuit mijn warme plek de mensen wegkruipen in hun kraag op weg naar huis. Langzaam droom ik weg naar verre warme oorden. Een groepje enthousiaste collega’s laten me opschrikken: ze gaan nog even een stukkie rennen! “Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel!” roepen ze als ik me hardop afvraag welke malloot in dit slechte weer vrijwillig naar buiten gaat… en ja hoor: daar gaan ze! Alsof het niets is! Winddicht jack, een warm broekje, lampje aan en hop de grijze kou in. Kijk ze gaan, mijn dierbare collega’s, in het zwakke schijnsel van de hoofdlampjes zie ik hun ritmische ademhaling dezelfde ritmische rookwolkjes creëren. Kleine stoomtreintjes rennen de duisternis in. Een klein uur later komen ze terug. Doorweekt, afgemat, helemaal kapot en met modder tot in de oren. Ik zie het geluk in hun ogen en dan plotsklaps wint mijn hart het van mijn verstand. Diep onderin mijn lijf voel ik dat ik dit vast en zeker moet proberen. Iets van hun geluk straalt van hen op mij af. Dit ziet er stiekem uit als genieten.
“Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel!”
De dag erna ben ik er schoorvoetend klaar voor. Ik ga mee met het groepje enthousiaste renners en ‘gelukkig’ doet het het weer het altijd doet in deze periode. Wind, regen, kou, grijs… daar ga ik….
De eerste kilometer is afzien, het is nat en koud. Maar exact na die eerste kilometer kom ik in mijn ritme en brul hard tegen de wind in van inspanning en geluk. Bij elke stap die ik zet neemt mijn geluksgevoel toe. Ik voel me onsterfelijk! Dit is leven! Ijskoude regen die tegen je aan blijft beuken in een poging zich te vergelden voor alle keren dat je een paraplu bij je had. Hoe harder je gaat, hoe harder de elementen terugvechten. Het is de brute overwinning van jouw lijf op de regen en wind. Als een gladiator baan je jezelf een weg door de ontembare afranseling van moeder natuur. Dit is niet een simpel zomeravond blokje om. Nee, nee… Dit is het jaargetijde voor de bikkels! Dit is het weer voor de echte die-hards, voor de overwinnaars, voor de grootheden die vechten voor hun bestaansrecht in de koude regen. Dit is waar het kaf van het koren wordt gescheiden. In dit weer worden de godenzonen geboren en helden gesmeed in de heerlijkheid van de snijdende wind.
Morgen ga ik weer, ik hoop dat het nog even “slecht” weer blijft.. Ga je mee?
Wouter | National Sport Leader & Commercial Support | Specialisatie in Generalisatie en liefhebber van Reizen, Hiking, Trekking, Voetbal en Running.
;){kind=link}